سپیده ی عشق
چشم وقتی زیباست که برای تو باشد تو وقتی زیبایی که برای من باشیسپیده ی عشق
چشم وقتی زیباست که برای تو باشد تو وقتی زیبایی که برای من باشیمی پرستمت
می دونی همه بهانه برای خوابیدنم تو هستی،
می دونی زود میخوابم تا زودتر تو خواب ببینمت ،
و باهات حرف بزنم .
اصلا می دونی چقدر باهات حرف می زنم.
می دونستی تازه فهمیدم عشق چیه زندگی چیه .
می دونستی با تو دوباره زنده شدم.
با خودم می گم پس تا حالا چی بودم .
باور کن وقتی با توام،
حتی تمام سلولهای بدنم از بودن با تو عشق می ورزند .
می دونی لحظات با تو بودن چقدر دلنشینه.
مرغ عشقم دلخوشم به بودنت .
همین که هستی و با منی ،
مرغ عشقم زندگی تیره تارش ماله من،
همه سرفرازی و عشق و امیدش ماله تو.
می دونی ستاره با همه زیباییهاش ،
وقتی میای کم می اره .
می دونستی تو بت و من بت پرست،
جوانه امید و آرزو ی من دوستت دارم و می پرستمت...
؟!
دستت را به من بسپار
دستت را به من بسپار،
تا از گرمی آن وجودم را پر کنم .
گوشت را به من بسپار ،
تازمزمه عشق را در آن جاری کنم .
شانه ات را به من بسپار،
تا آن را تکیه گاه تنهایی ام کنم.
قلبت را به من بسپار ،
تا آن را در هاله ای از نور نگهداری کنم .
صدایت را به من بسپار ،
تا مهربانی ات را تدریس کنم .
چشم هایت را به من بسپار ،
تا تازگی های عشق را در آن پیدا کنم .
جسمت را به من بسپار ،
تا دمادم آنرا گلباران کنم .
همه را به من بسپار ،
تا معنی خواستن را یاد بگیرم .
و چگونه باحضور تو خود را باز یابم .
(ای کاشف موجودیت عشق ) 
حرف های نگفته
دیروز را چون خیالی پندار ،
که گران بها ترین تجربه را به تو بخشیده و بس .
امروز از خواب برخیز ،
و با فراموشی کابوس دیشب با خردمندی گام بردار .
تجربه یگانه معلمی است ،
که نخست آزمون می گیرد و سپس تعلیم می دهد .
پس او را گران بهادان،
و به جای افسوس از آن به نحوی شایسته بیاموز .
کسی در باد می خواند ،
تو را تا اوج می خواهم ،
برای ناز چشمانت ،
چه بی صبرانه می مانم ،
د لم تنگ است،
و بی یادت در این غربت نمی مانم،
تو هستی در وجود من،
تو را هرگز نمی رانم.
حرفهایی هست برای نگفتن ،
و ارزش عمیق هر کسی ،
به اندازه حرفهایی است که برای نگفتن دارد.
و کتابهایی نیز هست برای ننوشتن،
و من اکنون رسیده ام به آغاز چنین کتابی ،
که باید قلم بکنم و دفتر را پاره کنم ،
و جلدش را به صاحبش پس دهم،
و خود به کلبه ای بی در و پنجره ای بخزم ،
و کتابی را آغاز کنم که نباید نوشت؟!
صدای آشنا
گوش کن ای دل صدای آشنا را بشنوبار دیگر عشق یاری حلقه بر در می زند
روزها و شب ها شکوه می کردی ز تنهایی ولی
با تو گفتم که عشق آخر به ما سر میزند
انتظار
در جاده های انتظار منتظر کسی هستم
شاید بیاید
با آمدنش
پایان غمهایم
التیام دردهایم
روزهای خوش زندگی ام فرا خواهد رسید.
در لابلای امید و آرزوهایم
نام خوش زندگی ام
فقط نام تو میدرخشد
در فراسوی خیالم
با نگاه تو به آینده می نگرم
در گلستان زندگی ام
تنها به تو می اندیشم.
خوشبختی
قصه ی برف به تابستان استو صداقت گل نایابی است
و در چشم های شقایق ها نیز
عابر بی عاطفه ی غم جاری است
به چه کس باید گفت
که با تو خوشبخت ترین انسانم
دلتنگی
وقتی در تنهایی خودم قدم می زنمخاطرات با تو بودن
آرامشم را بر هم می زند
چه پریشانی لذت بخشی است دلتنگ تو بودن
دلم برای شنیدن صدایت تنگ شده
برای دیدنت...........
دیشب در خواب منتظر آمدنت بودم
اما به خوابم هم نیامدی و درد انتظار را در خواب هم حس کردم
دوستت دارم
ساده ولی زیبا به تو لبخند می زنمتمام معنی هستی در نگاهت ریخته است
ساده ولی زیبا برایت لباس می پوشم
لباس سفیدی که می گویند رنگ پاکی است
ساده ولی زیبا دستهایت را در دستانم می گیرم
دستانی که همیشه و همه جا مرحم دل تنگم بوده اند
ساده ولی زیبا لبانت را می بوسم
لبانی که شیرین تر از عسل می خندند
ساده ولی زیبا در آغوشت می گیرم
آغوشی که گرمترین پناهگاه شب های سردم است
ساده ولی بی ریا ساده ولی با تمام احساسم
امشب می گویم : دوستت دارم
گل وحشی
کاش ای تنها امید زندگیمی توانستم فراموشت کنم
تا شبی چون آتش سوزان عشق
در فضای سینه خاموشت کنم
کاش آن شب در گلستان خیال
ای گل وحشی نمی دیدم تو را
تا نسوزم در خزان آرزو
کاش من هرگز نمی دیدم تو را